Het sneeuwt niet, het glittert! Waar een uur geleden echte sneeuwvlokken vielen, komen nu kleine glittertjes naar beneden dwarrelen. De zon schijnt heerlijk op mijn gezicht en tussen mijn wimpers door kijk ik naar de het geglitter.
Is God in een creatieve bui en staat hij zijn eigen valentijnskaarten te maken? Of zitten we eigenlijk in zo'n sneeuw/schudbol die het hele jaar staat te verstoffen ergens bovenop een plank, om een enkele keer, op dagen als deze, er eens even bij te pakken en flink door elkaar te rammelen. Nog steeds sta ik, met mijn handen in mijn zakken en de zon op mijn gezicht, te genieten van de glitters die prachtig oplichten door de zon.
Ik bedenk me dat in zo'n bol de zon niet kan schijnen natuurlijk. Dus zou het dan toch God zijn die scheutig staat te strooien? Gaat hij voor de Joling look misschien? Moet iemand hem niet even vertellen dat een glitterpen minder rommel geeft of dat Gerard grappig, maar geen fashion icon is. Ach nee, zeg nog maar even niets. Laat me nog maar even staan, zo tussen de glitters.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten