glitters

Het sneeuwt niet, het glittert! Waar een uur geleden echte sneeuwvlokken vielen, komen nu kleine glittertjes naar beneden dwarrelen. De zon schijnt heerlijk op mijn gezicht en tussen mijn wimpers door kijk ik naar de het geglitter.
Is God in een creatieve bui en staat hij zijn eigen valentijnskaarten te maken? Of zitten we eigenlijk in zo'n sneeuw/schudbol die het hele jaar staat te verstoffen ergens bovenop een plank, om een enkele keer, op dagen als deze, er eens even bij te pakken en flink door elkaar te rammelen. Nog steeds sta ik, met mijn handen in mijn zakken en de zon op mijn gezicht, te genieten van de glitters die prachtig oplichten door de zon.
Ik bedenk me dat in zo'n bol de zon niet kan schijnen natuurlijk. Dus zou het dan toch God zijn die scheutig staat te strooien? Gaat hij voor de Joling look misschien? Moet iemand hem niet even vertellen dat een glitterpen minder rommel geeft of dat Gerard grappig, maar geen fashion icon is. Ach nee, zeg nog maar even niets. Laat me nog maar even staan, zo tussen de glitters.

stilte coupe

Het heeft even geduurd voordat ik door had dat het niet zomaar een sticker op het raam is. Ik reis zelden met de trein en de keren dat ik dat wel doe zit ik meteen met mijn neus in een boek of tijdschrift. Als ik opkijk is dat om naar mensen en hun rare gewoontes te loeren, niet om te kijken welke woorden de letters op het raam samen vormen. Ik had dus niet gezien dat daar ‘stilte coupe’ stond en al had ik dat wel gezien, dan had ik er waarschijnlijk nog niets mee gedaan. Daar doen mensen toch niets mee? Nee? Nou, dat heb ik geweten!

Lachend en bellend zit ik in de trein. M’n vriendin heeft een date en is zenuwachtig. Aan mij de taak om de komende 20 minuten voordat hij op de stoep staat vol te praten en haar gerust te stellen. Ik vraag wat ze aan heeft (alsof we dat van te voren niet al uitgebreid besproken hebben), geef haar wat tips mee (alsof mijn dates om over naar huis te schrijven waren) en samen analyseren we zijn laatste smsjes (alsof vrouwen überhaupt begrijpen wat mannen bedoelen). Alles ging goed. M’n vriendin ontspande wat en begon steeds minder panisch te giechelen, totdat ik achter me een slang hoorde, gevolgd door wat natte spetters in mijn nek. Achter me had een vrouw zich duidelijk groen geërgerd (of moet ik rood zeggen gezien haar knap rode kop) en was ze er he-le-maal klaar mee. Zij had de woorden op het  raam wel gelezen en ze duidelijk heilig verklaard. Zelfs nu, met een rood hoofd en zwaar geïrriteerd, hield ze zich keurig aan die twee woorden.  Sssssst, deed de slang weer en dit keer wees ze naar het raam.  De losse letters op het raam vormde ineens twee duidelijke woorden en ik begreep waarom de vrouw in mijn nek stond te spugen. ‘wat is dat voor geluid?’ hoorde ik vanuit mijn hand. ‘Er zit een slang in de trein’ fluister ik in mijn mobiel. Mijn vriendin begint te gillen, haar date is gearriveerd en ze staat te springen in de woonkamer. De sissende vrouw staat nu tegenover me en kijkt me uitdagend aan, zonder te praten uiteraard want we staan nog steeds in de stilte coupe. Ze kijkt naar mij en dan naar mijn telefoon. Ik begrijp wel dat ze me met haar blik wil verbieden ook nog maar één ding tegen mijn vriendin te zeggen, maar ze begrijpt toch wel dat dit gewoon even MOET. Dit is mijn taak, als vriendin. In de aankomende 30 seconden dat haar date naar de deur loopt moet ik minstens nog twee geruststellende dingen noemen en haar veel plezier wensen, maar de slang is duidelijk niet bekend met mijn taak. Ik besluit de vrouw voor me te negeren en aan mijn taak als goede vriendin te voldoen. Terwijl ik in een paar seconden mijn vriendin nog wat flauwe oppeppers toefluister staat de rode, sissende vrouw nu toch echt op knappen. Snel hang ik op en steek ik mijn mobiel een beetje zenuwachtig in mijn jasje. Waar de vrouw zich tot op dat moment netjes aan de twee woorden op het raam had gehouden is het hek nu van de dam. Een zee vloed aan woorden gooit ze over me heen. Dit is mijn kans, gaat er door me heen en zo hard ik kan begin ik te sissen ‘SSSSSSSSSSSSSSSST!!!!’  De vrouw schrikt en knijpt door te rond vliegende spetters haar ogen dicht. Wanneer ze ze open doet wijs ik op het raam. Snel ga ik zitten en verschuil ik mijn gezicht achter een tijdschrift. De slang verdwijnt stampend terug naar haar plaats. Ik durf niet te kijken, maar weet zeker dat de hele coupe dit heeft gevolgd en me nu aan zit te staren. De rest van de reis durft niemand meer wat te zeggen, zelfs het hoesten wordt in de sjaal gedaan om het geluid te dempen.

Mevrouw de Slang als u dit toevallig leest, ik heb het begrepen hoor. De twee woorden op het raam zijn volledig tot me doorgedrongen en geloof me de volgende keer loop ik de coupe snel voorbij!

Oh en de date? Een volledige flater!

auto correct

Iedereen krijgt wel een een smsje waarvan je het drie keer moet lezen en je er dan nog steeds niets van snapt. Grote kans dat de verzender autocorrect aan heeft staan. Zo kreeg ik laatst heel laat antwoord op een vraag met de excuses 'sorry, ik was mijn oma kwijt!' Meteen werd er een sms achteraan gestuurd met: 'Oeps...oma moest mob. zijn'. Of als ik een sms aan mijn collega wil sturen, maakt mijn mobiel meteen van Monique - Mooiste. Wat in sommige gevallen toch voor verwarring kan zorgen.
Het enige wat wij hoeven doen is de auto correct uitzetten, maar wat als je een kind bent en je af en toe in auto correct praat! Je bedoelt het onschuldig, maar het komt er net even anders uit.
Twee meiden op de groep waren heerlijk in het keukentje aan het spelen. Bordjes, bestek, plastic broodjes, fruit, alles werd in een dekentje gedraaid. Want, zo riepen zij zelf, 'Wij gaan picklicken!!! Jaaaaa picklicken!!!'
Zo ook een jongetje in de supermarkt. Hij deed zich voor als dokter en vond dat iedereen (ongeacht of hij de mensen kende) ziek was en alleen beter kon worden door een spuitje in de bil. Nou zitten de meeste mensen al niet te wachten op een prik in hun achterste, maar hij deed er (in alle onschuld) nog een schepje bovenop. Hij stak bij onbekende mensen zijn kleine vingertje in de billen en riep vrolijk: 'PIK IN JE BIL!!!'

Misschien moeten we met onze tijd mee. Er zullen naast ik ben slechtziend, ik ben allergisch voor koemelk of ik heb epilepsie nu toch ook buttons moet komen met de tekst: sorry, ik spreek in auto correct!  Tot die tijd...Vergeef het ze.
 

tranen

Je hoort hem al van ver aankomen, Daan, helemaal in tranen. Het snot zit op zn wangen en kin en zijn ogen zijn rood doorlopen. Snel duik ik op mn knieen naast hem. 'Wat is er gebeurd Daan?!' ' Heb je je pijn gedaan?'
'Njaa, thohohohomm'.. Vol overgave laat hij zijn kleine lijfje tegen mijn schouder vallen. Ik voel mn shirt nat en warm worden: hopelijk zijn het tranen, geen snot.
Even staan we zo en laat ik hem even lekker brullen. Als Daans snikken minderen duw ik hem iets van me af. 'Kun je me al vertellen wat er precies gebeurd is?'
Opnieuw raakt Daan weer helemaal geëmotioneerd en drukt zijn gezicht weer tegen mijn schouder aan. Het enige wat ik hem nog hoor zeggen is: Tom en geslagen.
Als ik over mijn schouder heen kijk zie ik Tom achter een tafeltje staan. Zijn schouder hangen, gezicht is op de grond gericht, maar zijn ogen kijken door zijn wimpers heen onze kant op. Zijn hele houding roept: SCHULDIG!!
'Tom, wil je even bij me komen?'
Zonder te kijken sloft hij onze kant.
'Tom, weet jij waarom Daan zo verdrietig is? klopt het dat je hem geslagen hebt?'
Whaaahhaaaaaaaaahhhhh
Ook Tom is nu in huilen uitgebarsten.
Hij huilt zo hard dat zelfs Daan even stopt met zijn gesnotter en verbaast door mijn haren heen naar Tom kijkt.
'Tom, vertel eens eerlijk. Heb je Daan geslagen?' vraag ik nog een keer.
'Jaaaaaa!', snikt hij uit. 'En geschopt...snif snif.. geknepen... en toen aan zijn haren getrokken!'
...Slik....
En dan houd ik het niet meer. Ik brul het uit! Van het lachen welteverstaan. Op zoveel eerlijkheid had ik niet gerekend! Beiden jongetjes staan me nu vragend aan te kijken terwijl de tranen over mn wangen rollen. Ik trek de jongens naar me toe. Ze snappen er niets van, maar beginnen mee te lachen. Langzaam worden hun shirtjes nat... Van mijn tranen dit keer

Maarten, Nick en Jezus

11 november vertellen  we de kinderen over Sint Maarten. Een bijzondere man die ons leert over delen. We maken een lampion met ze en nemen ze mee langs de deuren.... Vanaf dat moment is het gedaan met de rust! Alle kinderen veranderen in kleine stuiterballen. Is het door al dat suiker uit hun opbrengst of voelen  ze de aankomende drukte? Sinterklaas is in 't land! Nog zo'n man die onze kinderen gek maakt! En deze vriendelijke kerel gaat niet zoals Maarten na een dagje op visite er weer gauw van tussen, nee! Deze kerel blijft ongevraagd 2 weken logeren en neemt ook nog eens al z'n matties mee. Mysterieus zijn ze, die vrienden van Nick! Zo zwart als de nacht, werkelijk altijd vrolijk (niemand is altijd vrolijk daar moet iets achter zitten), hebben geen naam en dan die kleding... Toch alleen gangsters dragen dezelfde kleding?! Heel dubieus allemaal. Maar goed, ze komen hier 2 weken om de kinderen vol te stoppen met pepernoten en chocola en hun kleine hoofdjes op hol te laten slaan bij 't zien van aaaaaal dat speelgoed. Papa's en mama's moeten betalen, maar zij strijken met alle eer. Kinderen slapen slecht door alle spanning en zijn die twee weken lekker prikkelbaar, maar ohww wat is het toch fijn dat hij er is; Sint Nicolaas! En wanneer hij, met veel bombarie, dan eindelijk op z'n stoomboot klimt en terug naar huis vaart is er eindelijk rust! Tijd voor de kinderen om hun kleine hoofdjes weer leeg te krijgen.... HA! Dat dacht je!! Dan doen we er nog lekker een schepje bovenop! KERST! En dan met name de verwarring over de geboorte van Jezus en de kerstman in zijn slee met rendieren (die wat mij betreft wel erg veel weg heeft van Nick, die 't niet kon laten om zijn verblijf met twee weken te verlengen) want waar draait 't nou eigenlijk om met kerst? Is het die mooi versierde boom met cadeautjes eronder of vieren we de geboorte van Jezus Christus? Ik weet wel wat de kinderen kiezen! Ik heb dit jaar ook wat op mijn verlanglijstje gezet: volgend jaar ietsje minder stress aub!