Vrouwen voelen zich meteen moeder wanneer ze zwanger zijn, terwijl mannen zich pas vader voelen bij de geboorte. Van de zwangerschap krijgen ze dan natuurlijk ook weinig mee. Ja uiteraard gaan ze mee naar de echo's om hun kindje te bewonderen en ja, ze merken ook genoeg van de zwangerschapshormonen. Maar veel verder dan dat zal het niet gaan. Hij staat niet met je mee te huilen bij het lezen van een lief kaartje en heeft ook niet om 22:00uur ineens zin in iets zurigs.
Maar dan MIJN man! Hij doet wel heel erg z'n best om zich in te leven. Een uur voordat ik bij de verloskundige op de tafel mag voor de allereerste echo, krijgt ook hij een kwak koude gel op zijn buik. Ook Martijn krijgt een echo vandaag. Uiteraard verwachten ze daar geen baby tegen te komen, maar kijken ze naar zijn blindedarm. Bij mij een klein boontje wat nog verder gaat groeien en bij hem...tja ook een soort van boontje wat echt niet verder mag groeien. Sterker nog, er wordt geen negen maanden gewacht. Zijn boontje wordt vandaag al gehaald! Het is een chaotische dag, met een hoop geren en gevlieg om beiden echo's bij te wonen, maar het is gelukt. Zijn echo met slecht nieuws en mijn echo met goed nieuws.
Liefde is ..... samen zwanger zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten